دلبستگی، پیوند عاطفی عمیقی است که بین هریک از ما و افراد خاصی برقرار میشود. از منظر روانشناسان، دلبستگی ایمن در سنین 1-3 سالگی بین فرزند و والدین، نقش مهمی در رشد و پرورش عاطفی، افزایش هوش و الگوگیری دینی فرزند از والدین دارد. در آموزههای دینی نیز گفتار و رفتار مودتآمیز در خانواده، مورد تأکید قرار گرفته است.
این جستار بهروش توصیفی _ تحلیلی از نوع همبستگی و بهصورت تطبیقی انجام یافته است. هدف جستار واکاوی نقش سبکهای دلبستگی در پرورش هوش عاطفی، انس دینی و بررسی میزان ارتباط و پیوند دلبستگی ایمن با پرورش دینی کودک بوده و یافتهها نشاندهندۀ آن است که توجه به نیازهای عاطفی فرزند، مهرورزی و گفتار محبتآمیز، موجب شکلگیری دلبستگی ایمن و افزایش هوش هیجانی شده و والدین را بهعنوان قهرمانان زندگی، به الگوی کودک تبدیل میکند و رفتار و گفتارِ دیندارانه آنان، موجب انس دینی کودک با خداوند متعال و گرایش به آموزههای دینی میشود.