آیا می توان گفت فرو بردن خشم در روابط انسانی، زمینه ساز آرامش، سلامت روان و ارتقای فرهنگ است. مقاله حاضر، درمقام پاسخ به این پرسش است. رویکرد این مطالعه توصیفی بوده که با گردآوری اطلاعات از متون اسلامی و منابع پژوهشی علمی به کمک روش تحلیل اسنادی انجام گرفته است. بررسی مطالعات انجام شده نشان می دهد میان دیدگاه اسلامی و غربی درباره چگونگی مواجه شدن با خشم ، تفاوت اساسی وجود دارد. در دیدگاه غربی خشم بیمارگون را باید درمان کرد، اما در همان حال نباید خشم را سرکوب کرد. در این دیدگاه ها به طور معمول به علت ایجاد خشم توجه نمیشود، اما روایات اسلامی در بحث کظم، غیظ سعی در حل کردن ریشهای مسئله دارد داشتههای این پژوهش نشان میدهد بروز خشم نه تنها به سلامت کمکی نمیکند، بلکه علاوه بر سلامت روان، بر سلامت جسم افراد نیز تأثیر نامطلوب دارد، درصورتی که بررسی احادیث پیشوایان اسلام نشان میدهد فرو بردن خشم، افزون بر تأمین سلامت و امنیت افراد، آنان او را به سمت کمال عقل نیز رهنمون می سازد.