عنصر گفتوگو در داستان و ادبیات روایی با پرده برداشتن از افکار و عقاید شخصیتهای داستان و رخدادها، ماجرای داستان را از آغاز تا فرجام به شیوهای ملموس برای مخاطب بازگو میکند.
این مقاله با شیوهای توصیفی _ تحلیلی، عنصر گفتوگو را در «احسن القصص» قرآن؛ یعنی داستان حضرت یوسف تحلیل کرده، رابطۀ آن را با دیگر عناصر داستان، همچون شخصیتپردازی، کشمکش و شرح وضعیت بررسی میکند.
با نگاه به مجموعه این داستان از منظر عنصر گفتوگو، میتوان دریافت که گفت و شنودهای ارائه شده علاوه بر افزایش سطح کیفی روایت، ویژگی و هویت شخصیتها را آشکار میسازد. خط سیر داستان و موقعیت وقوع اعمال نیز با عنصر گفتوگو شکل گرفته است. علاوه بر آن، کشمکش ارائه شده در گفتوگوها، داستان را از بروز یکنواختی رهانیده و با افزایش جذابیت آن، زمینه را برای دریافت نکات تربیتی مورد نظر مهیّا ساخته است.