فیلمبردار(سینماتوگراف)

نام های دیگر

 Director of Photography, DP, DOP

توصیف شغل

«یک فیلمبردار روانپزشکی بصری است که مخاطب را در یک فیلم به حرکت در می‌آورد... باعث می‌شود آن‌ها طوری فکر کنند که شما می‌خواهید، نقاشی در تاریکی.» - گوردون ویلیس فیلمبردار افسانه ای (پدرخوانده، همه مردان رئیس جمهور، آنی هال)

تدارکات موقعیت یک فیلمبردار به مبانی تولید فیلم خلاصه می شود: پیش تولید، تولید اصلی(فیلمبرداری) و پس از تولید(پست پروداکشن). فیلم اساساً سه بار طراحی میشود و این وظیفه فیلمبردار است که به پیشبرد پروژه در دو مرحله اول کمک کند و سپس در مرحله نهایی اطلاعات را ارائه دهد.

پیش تولید شامل طراحی یک استراتژی با کارگردان، وارد شدن به ذهن آنها و کشف چگونگی ساخت چیزی است که علایق و خواسته های آنها را برآورده کند، حتی اگر به روش های غیرمنتظره باشد. بیشتر این کار توسط گوش دادن و یادداشت برداری قبل از ارائه پیشنهادات انجام میشود. آشنا شدن و شناختن موضوع بسیار حائز اهمیت است. بنابراین، این گفتگوهای هنری عمیق برای تصمیم گیری در مراحل بعدی بسیار ضروری هستند.

گام بعدی این است که لوکیشن‌ها را با سایر روسای دپارتمان ها جستجو کنید و شروع به تجزیه و تحلیل مشکلات احتمالی کنید. از آنجا، فیلمبردار با کارگردان در تهیه فهرست نماها و استوری‌بردهایی که سبک و ساختار فیلم را بیان می‌کند، همکاری می‌کند.

آنها همچنین پالت رنگ، نور و حرکت دوربین را نیز به تصویر می کشند. بیشتر ایده‌های زیبایی‌شناختی تا زمانی که فرآیند تولید آماده شود، مورد بررسی قرار می‌گیرند. دیگر مسئولیت های پیش تولید برای یک فیلمبردار، همکاری با بخش دوربین، نورپردازی، و تکنسین تجهیزات پشتیبانی دوربین(گریپ) برای به دست آوردن تجهیزات مناسب است.

همه چیز در تولید به مدیریت مربوط میشود. همه چیز در مورد تعیین ترتیب فیلمبرداری و چگونگی بهترین همکاری با روسای سایر بخشها است. همچنین به معنای این است که با لحظه حال حرکت کرد و خیلی جلوتر نماند یا در گذشته گیر نکرد.

سازش همیشه باید انجام شود، بنابراین بخش قابل توجهی در یک روز کاری بررسی و درک آنچه که برای ضبط ضروری است خواهد شد. ساده‌ترین راه برای برقراری ارتباط با تیم‌های گریپ و الکتریک، ساختن طرح‌های نورپردازی و بازنگری در آنها در صورت لزوم است. این وظیفه فیلمبردار است که مطمئن شود هر نما(شات) قابل استفاده است و در صورت غیر قابل استفاده بودن، آنها را علامت گذاری کند.

در طول مرحله پس از تولید(پست پروداکشن)، در فاصله زمانی قبل از شروع تصحیح رنگ، فیلمبردار تصاویر را بررسی کرده و تصور میکند که آنها باید به چه چیزی تبدیل شوند. گاهی اوقات ایده‌های خلاقانه‌ای که در طول تولید گرفته می‌شوند در ویرایش تغییر می‌کنند، بنابراین انعطاف‌پذیر ماندن بسیار مهم است. وقتی نوبت به رنگ پردازی فیلم می رسد، بسیاری از آن ها خارج از کنترل فیلمبردار است، اما حضور و ارائه ایده های خلاقانه مهم است.

وظایف یک فیلمبردار چیست؟

Adrian Peng Correia (GLOW, The Flight Attendant, Love Life) :

وظیفه اصلی یک فیلمبردار این است که داستان را به صورت بصری بازنمایی کند، خواه تلویزیون باشد، فیلم کوتاه، فیلم بلند یا هر چیز دیگری که در فیلمنامه آمده است. مجرای آن کارگردان است: وظیفه شما این است که دیدگاه آنها را برای داستان درک کنید و به آنها کمک کنید تا آن را از منظر یک هنر بصری درک کنند.

آنها ممکن است از آن دسته کارگردان هایی باشند که همه چیز را در سر خود دارند و شما آنجا هستید تا به آنها کمک کنید تا دیدگاه خود را لحظه به لحظه به مرحله اجرا درآورند. یا ممکن است که در آن شما بیشتر نقش یک همکار و مشارکت کننده در مرحله آمادگی طرح باشید.

این یک پارادوکس جالب است، زیرا این یک موقعیت است که نیازمند تمرکز و اندیشه هنری است، اما همچنین باید قدرتی داشته باشید تا برای بهبود دیگران، خواسته‌ها و آرزوهای خود را کنار بگذارید. شما باید همزمان هنرمندی مصمم و متمرکز بوده و همچنین گاهی اوقات بتوانید خواسته‌ها و آرزوهای خود را زیر سوال ببرید تا بتوانید داستانی را بازگو کنید.

Leland Krane (Chappelle's Show, Separation, Love Life):

وقتی افراد به یک مدیر تصویربرداری فکر می‌کنند، به بخش خلاقیت و بخش فنی توجه کرده که بخش بزرگی از وظایف یک فیلمبردار هستند. اما بخشی که معمولاً افراد به آن فکر نمی‌کنند، بخش مدیریتی است. شما فرمانده گروهی از افراد هستید که باید کار خوبی از آنها بگیرید؛ کاری که باید به همان اندازه با دیدگاه خود و نیز دیدگاه کارگردان سازگار باشد.

شما باید آنچه را که می خواهید انجام دهید، به اشتراک بگذارید. این واقعاً مهم است. این بسیار مهم است. شما باید با خدمه و مدیران خود - کارگردان، تهیه‌کنندگان، پسا تولید و... - هماهنگی برقرار کنید و همه اینها درباره ارتباط است. شما نیازمند همان مهارت‌هایی هستید که در هر نقش مدیریتی دیگری نیز مورد نیاز است.

در دانشکده بازرگانی، افراد در کلاس هایی در مورد نحوه مدیریت افراد و تیم ها شرکت می کنند. این همان کاری است که یک مدیر تصویربرداری نیز انجام می دهد. شما در حال تعامل با تیم های دیگر هستید. شما با طراحی تولید، پس از تولید، طراحی لباس، مو، آرایش، آرشیو لباسها و غیره در ارتباط هستید.

برای پروژه های کوچکتر، شاید فقط شما و یک کارگردان، یا شما و یک تهیه کننده و مسئول صدا باشید. اما وقتی به موارد پیچیده تری می رسید، باید به بخش ارتباطات نیز فکر کنید. و این چیزی است که تقریباً همه در دانشکده فیلم قرار است انجام دهند. همه آنها قرار است یک فیلم کوتاه، یا یک موزیک ویدیو یا چیزی شبیه به آن بسازند.

Sandi Sissel (Salaam Bombay!, Master and Commander: Far Side of the World, Wonder Years):

فیلمبردار شخصی است که بر عکاسی و فیلمبرداری در فیلمسازی، به ویژه بر اپراتور دوربین، نظارت یا هدایت می کند.

Nicholas Matthews (Ice Cube, Rise Against, Thrice):

جنبه ای فلسفی و لجستیکی به عنوان فیلمبردار وجود دارد. آنها با تلاش برای به تصویر کشیدن هر دو دیدگاه کارگردان و شخصیت ها در فیلم، بخشی از خط عاطفی فیلم را ایجاد می کنند.

کاوش بصری تم ها، تدارکات زیادی را ایجاد می کند که برای انجام بی نقص کار لازم است. یکی از بزرگترین چالش ها این است که چگونه ایده های خلاقانه را به واقعیت های تاثیرگذار تبدیل کنیم. مخاطب فقط تصویر نهایی را می بیند و هیچ اطلاعی از اتفاقات پشت صحنه ندارد.

• -          آیا فیلمبردار(سینماتوگرافر) و اپراتور دوربین یکی هستند؟

این دو نقش یکسانی ندارند، اما شغل فیلمبردار و اپراتور دوربین توسط یک فرد قابل انجام است.

فیلمبردار  اغلب به عنوان اپراتور دوربین شناخته می شود زیرا دقیقاً همان کاری است که آنها انجام می دهند. آنها شخصی هستند که حرکت دوربین را در طول عکسبرداری به طور فیزیکی اداره می کنند.

برخی از سینماگران ترجیح می‌دهند کنترل بیشتری بر آنچه دوربین فیلمبرداری ضبط میکند داشته باشند، بنابراین به همین دلیل ممکن است به عنوان فیلمبردار(سینماتوگرافر) و اپراتور دوربین هر دو کار را انجام دهند.

با این حال، اغلب وظایف با یک نفر به عنوان فیلمبردار سر صحنه و شخص دیگری به عنوان اپراتور دوربین سر صحنه از هم جدا می شوند.

چشم انداز حرفه ای

یک فیلمبردار بزرگ همیشه مورد تقاضا خواهد بود. و همانطور که بسیاری از همکاری‌های دیرینه کارگردان و فیلمبردار می‌توانند تأیید کنند – مثالهایی چون استیون اسپیلبرگ و یانوش کامینسکی یا وس اندرسون و رابرت دی. یومن - کار ثابت می‌تواند برای کسانی اتفاق بیفتد که همکاری های مناسبی را پیدا کنند.

همانطور که گفته شد، مانند بسیاری از تخصص های دیگر در صنعت سرگرمی، اکثر فیلمبرداران به سادگی به دنبال شغل هستند و ممکن است تنها یک بار با یک کارگردان همکاری کنند و دیگر هرگز با آنها کار نکنند.

خارج از شرایط نادری که یک فیلمبردار ممکن است منحصراً در یک شرکت تولیدی یا تجاری کار کند، کسانی که این رشته را دنبال می‌کنند معمولا فریلنسر هستند. این همچنین به این معنی است که ساعات و طول روز برای یک کار مشخص به ماهیت آن بستگی دارد. در بیشتر موارد، یک روز کاری عادی برای یک فیلمبردار مستقر در ایالات متحده 12 ساعت طول می کشد.

داشتن هر دو مهارت فنی و هنری در این کار برای هر فیلمبرداری که امیدوار است حرفه ای طولانی و موفق داشته باشد، حیاتی است. اما قبل از اینکه دقیقاً نشان دهند که تخصص آنها چگونه می تواند یک فیلم یا برنامه تلویزیونی را ارتقا دهد، باید آن شغل را رزرو کنند.

در نتیجه، بخش مهمی از حرفه هر سینماگر این است که بتواند در صنعت سینما ارتباطات برقرار کند و پیوسته برای کار بعدی تلاش کند. در حالی که داشتن یک رزومه چشمگیر مطمئناً به یک فیلمبردار در یافتن کار کمک می کند، آنها همچنین باید با فعالیت و از طریق ارتباطات حرفه ای که ایجاد کرده و پرورش می دهند پروژه ها را جذب کنند.

همانطور که گفته شد، گرفتار شدن در مشغله یک فیلمبردار آسان است، به همین دلیل کسانی که در این زمینه فعالیت می کنند توصیه می کنند که افراد اجازه ندهند حرفه آنها به سایر بخشهای زندگیشان آسیب بزند.

متیوز می‌گوید: «مهم است که برای توسعه، داشتن زندگی و شبکه‌سازی با  فیلمسازان وقت بگذاریم، حتی اگر این کار سودآوری لحظه ای نداشته باشد. در دراز مدت، حفظ تعادل فرد را از فرسودگی و گیر افتادن در پروژه هایی با همان سطح نجات خواهد داد.

• -          چه مدت طول می کشد تا یک فیلمبردار شوید؟

Adrian Peng Correia (GLOW, The Flight Attendant, Love Life) 

زمان زیادی می برد. بین 10 تا 12 سال کار در تولید طول کشید تا واقعاً کار را درک کنم و سپس به سمت فیلمبرداری تمام وقت پیش رفتم. اما در آن مدت من در فیلم کار می کردم، پول در می آوردم و حرفه ام را می ساختم. بنابراین، اینطور نیست که شما هیچ کاری انجام ندهید، و سپس ناگهان یک فیلمبردار شوید.

شما در گریپ، الکتریک، دوربین، یا رشته‌های دیگر در این صنعت کار خواهید کرد و برای تبدیل شدن به یک فیلم‌بردار تلاش می‌کنید. بنابراین همانطور که از نردبان بالا می‌روید... مهارت‌هایی را می‌سازید که در نهایت به تبدیل شدن شما به یک فیلم‌بردار کمک می‌کنند.

من به دانشکده فیلم نرفتم ، اما خودم به طور گسترده مطالعه داشتم.

بدانید که این صنعتی است که در آن پایه های حرفه خود را در طول مدت زمان زیادی بنا می کنید. اهداف شما باید این واقعیت را در نظر بگیرند که باید در طول چند سال پشتکار داشته باشید.

وقتی اولین نماینده ام با من قرارداد امضا کرد، اولین چیزی که او از من پرسید این بود: 'پنج سال دیگر خودت را کجا می بینی؟' این چیزی بود که به نوعی در من رخنه کرد زیرا متوجه شدم که باید برنامه ای طولانی مدت داشته باشم. باید درک می‌کردم که اگر بخواهم فیلمبردار شوم، ممکن است برای چندین سال دقیقاً کارهایی را انجام دهم که هیچگاه قصد انجامشان را نداشتم.

شما باید پشتکار داشته باشید و دیدگاه خود را حفظ کنید. همیشه فراز و نشیب هایی در مورد جایی که فکر می کنید می خواهید برسید با جایی که هستید وجود خواهد داشت، اما باید ماهیت کار را درک کنید. اگر چیزی است که واقعاً دوست دارید، پس ناامیدی و ماهیت بالا و پایین آن فقط بخشی از این سفر خواهد بود. شما باید بتوانید به مبارزه ادامه دهید.

Leland Krane (Chappelle's Show, Separation, Love Life):

این یک فرآیند است. من ابتدا به عنوان یک گفر(Gaffer) کار کردم. من به دانشکده فیلم در مدرسه جدید رفتم. قبل از شروع کار، مهارت های عکاسی را داشتم. چند سالی به عنوان گریپ کار کردم. من مقداری تجربه به عنوان دستیار دوربین داشتم، اما بیشتر تجربیاتم در گریپ برق و روشنایی بود. سپس در حوالی سال 96، من به یکباره گفتم: 'من از انجام هر کاری دست می کشم و فقط فیلمبرداری خواهم کرد.'

بنابراین برای بسیاری از مدیران تصویربرداری، و برای برخی افراد، لحظه ای وجود دارد که دقیقاً وقتی از دانشکده فیلم خارج شده اند، از نظقر مالی در موقعیتی هستند که می توانند فقط فیلمبرداری کنند. ولی من اینگونه نبودم، من باید کار می کردم. در نهایت، با خود فکر کردم: «الان در موقعیتی هستم که مجبور نیستم آنقدر پول دربیاورم. من هم اتاقی دارم، نه ازدواج کرده ام، نه بچه ای دارم. می‌توانم یک قدم به عقب برگردم، به‌صورت رایگان یا با دستمزد کم کار کنم و دوباره راهم را بسازم.'

من در سال 91 از دانشگاه فارق التحصیل شدم و اولین فیلم 35 میلی متری خود را که در سال 99 منتشر شد، فیلمبرداری می کردم. بنابراین با احتساب تحصیل در دانشکده فیلم حدود 8 تا 10 سال طول کشید. برای بسیاری از افراد، ممکن است کمتر از آن طول بکشد.

سپس افرادی هستند که راه خود را از طریق بخش دوربین ادامه می دهند. ممکن است 10 سال یا بیشتر طول بکشد. اما من فکر می کنم بعد از 10 سال، شما احتمالاً این تغییر را انجام نخواهید داد. اگر امرار معاش می کنید، به جای 21 سال، اکنون 31 ساله شده اید، و به فکر تشکیل خانواده افتاده اید—تغییر دادن آن دشوارتر است.

بسیاری از آنها فقط مسائل روزمره زندگی هستند و به طور کلی ربطی به سینماتوگرافی ندارد. مورد دیگری که به دانش‌آموزانم می‌گویم این است که آنها باید بدانند که چیزی که انتخاب می‌کنند سبک زندگی بسیار سالمی نیست. آنها باید درک کنند که باید ساعات بسیار عجیبی را کار کنند.

نور همان نور است. گاهی مجبوریم شب ها فیلمبرداری کنیم. ممکن است هفته‌ها بدون کار بمانیم و بعد سرمان بسیار شلوغ باشد. این برای روابط خانوادگی جالب نیست. در حقیقت برای همه چیز بد است. انجام این کار یک فداکاری بزرگ است.

آنها باید به عنوان فیلمساز آماده و مایل باشند، خواه مسئول تصویربرداری یا کارگردان یا هر چیز دیگری. این یک کار معمولی نیست. اکثر مردم از آن آگاه هستند و فکر می کنند انجام این ساعت های کاری دیوانه کننده و همه چیز آن جذاب است، اما وقتی 31 ساله هستید، دیگر آنقدرها هم جذاب نیست.

در 21 سالگی می توانید تمام روز را کار کنید و تا دو بامداد بیرون بمانید، سپس روز بعد به خانه بیایید و دوباره این کار را انجام دهید. اما وقتی کمی بزرگتر می شوید، سخت تر می شود.

من هنوز هم شب‌ها کار می‌کردم تا اینکه کووید همه چیز را تغییر داد. گاهی اوقات با من تماس می‌گرفتند و می‌گفتند: 'هی، می‌توانی همین الان برای فیلمبرداری بیایی؟' و کار سراسر شب خواهد بود. و من قبلاً برای روز بعد هم کار داشتم، اما قبول میکردم، زیرا پول خوبی داشت و شغل خوبی بود. حتی اگر این بدان معنا بود که من 36 ساعت متوالی کار کنم. شما باید نوعی استحکام درونی داشته باشید.

Sandi Sissel (Salaam Bombay!, Master and Commander: Far Side of the World, Wonder Years):

فیلمبرداران اغلب برای شروع کار به مدرکی از یک دانشکده فیلم نیاز دارند. در این کلاس ها اصول نورپردازی و تکنیک های دوربین را یاد می گیرید. اغلب اوقات کار با یک دستیار دوربین شروع می شود و سپس شخص به یک فیلمبردار تبدیل می شود.

به محض اینکه شخصی فیلمبرداری یک فیلم تجاری، فیلم کوتاه، موزیک ویدئو یا مستند را انجام دهد، از نظر فنی شما یک فیلمبردار هستید. برای تبدیل شدن به استاد نور، فیلمبرداری فیلم های بلند سال ها طول می کشد. آدم باید از جایی شروع کند، اما یادگیری حرفه و تبدیل شدن به یک هنرمند محترم می تواند کل زندگی حرفه ای زمان ببرد. همانطور که تکنیک ها و سبک ها تغییر می کنند، دانش مدیر تصویربرداری نیز باید تغییر کند.

تفاوت فیلمبردار و کارگردان چیست؟

Anna Keizer (CareersInFilm):

فیلمبردار رهبر بخش دوربین در یک فیلمبرداری و مسئول کیفیت بصری یک فیلم است.

کارگردان به طور کلی رهبر تولید است که برای تثبیت ظاهر و لحن بصری یک فیلم با فیلمبردار همکاری نزدیک دارد.

ماهیت همکاری بین یک کارگردان و فیلمبردار می تواند از پروژه ای به پروژه دیگر بسیار متفاوت باشد. برخی از کارگردانان آزادی عمل قابل توجهی را به فیلمبردار از این نظر می دهند و به آنها اجازه می دهند در تثبیت ظاهر فیلم نقش ایفا کنند. کارگردانان دیگر اساساً به فیلمبردار می‌گویند که دقیقاً می‌خواهند فیلم به چه شکلی باشد و انتظار دارند که فیلم‌بردار به آن جلوه‌های بصری مورد نظر دست یابد.

مسیر حرفه‌ای

یک فیلمبردار علاوه بر درک و زنده کردن زیبایی‌شناسی احساسی و بصری مورد نظر کارگردان برای یک فیلم یا برنامه تلویزیونی، باید تخصص فنی بسیار بالایی نیز داشته باشد، از جمله اینکه بداند برای رسیدن به این زیبایی‌شناسی موردنظر به چه نوع دوربین و تجهیزات نوری نیازمند است.

به همین دلیل، مسیر شغلی بسیاری از سینماگران از دانشکده فیلم یا عکاسی آغاز می شود. اینجا جایی است که این تکنسین‌ها و هنرمندان نوظهور می‌توانند بیاموزند که استفاده از یک لنز خاص برای یک عکس به چه معناست یا نحوه قرارگیری نور بر ظاهر یک صحنه چه تأثیری می‌گذارد.

همانطور که گفته شد، برای سینماگران مشتاق امکان یادگیری در حین کار وجود دارد. در چنین مواردی، آنها احتمالاً به عنوان یک کارآموز یا دستیار تولید وارد پروژه می شوند و تا آنجا که می توانند همزمان وظایف خود را انجام می دهند.

از آنجایی که فرد در این نقش تجربه بیشتری به دست می آورد، ممکن است بتواند به عنوان بخشی گریپ یا دوربین کار کند، جایی که فرد حتی بیشتر در جنبه های مختلفی که یک فیلمبردار نظارت می کند، میتواند حضور داشته باشد.

رفتن به دانشکده فیلم برای تبدیل شدن به یک فیلمبردار به یک حرفه ای نوظهور اجازه می دهد تا فیلم های دانشجویی را شروع کند. اما حتی در غیاب یک موسسه آموزشی رسمی، کسانی که مایل به ورود به این حرفه هستند می توانند در پروژه های کوچک مانند پروژه های دانش آموزی کسانی که به مدرسه می روند یا فقط فیلم های کوتاه یا سریال های وب که به شکل محلی فیلمبرداری می شوند، تخصص کسب کنند.

این که آیا تحصیلات دانشگاهی بخشی از معادله یک فیلمبردار نوظهور است، بخش مهمی از مسیر شغلی آنها مستلزم یافتن فرصت‌های زیادی برای یادگیری و ارتقای مهارت خود است.

و فراموش نکنید که برای شروع توسعه این روابط حرفه ای هرگز زود نیست! از همان اوایل کالج یا اولین شغل دستیار تولید، شروع به برقراری ارتباط کنید. اینها همتایان شما و افرادی هستند که در رتبه های بالاتری از شما قرار خواهند گرفت.

از آنجایی که یک فیلمبردار نوظهور مسئولیت بیشتری را بر عهده می گیرد و تخصص بیشتری به دست می آورد، احتمالاً از آنها خواسته می شود تا روی صحنه های بزرگتر و پیچیده تری کار کنند. آنها همچنین ممکن است بر بخش های بزرگتر دوربین، گریپ و برق نظارت کنند، به خصوص اگر در حال فیلمبرداری یک فیلم بلند برای یک استودیوی بزرگ باشند.

از آنجاست که، بسیاری از فیلمبرداران (مهم نیست که چه مدت در این تجارت بوده اند) به طور مستمر خود را در مورد ماهیت همیشه در حال تکامل فیلمسازی و نحوه خلق تصاویر مورد نظر یک کارگردان آموزش می دهند.

• -          چه چیزی یک فیلمبردار خوب را می سازد؟

Leland Krane (Chappelle's Show, Separation, Love Life):

مدیران تصویربرداری های بزرگ، کسانی هستند که مورد علاقه، احترام و ترس هستند. آنها افرادی هستند که می دانند چه زمانی چیزی نگویند، چه زمانی گوش دهند و چه زمانی حرف درست را به مردم بگویند تا آنها را آزرده نکنند، اما همچنان به آنچه می خواهند برسند.

مدیر تصویربرداری همچنین به یک فایروال در برابر کیفیت پایین تولید تبدیل شده است زیرا همه ما می توانیم آنچه را که اکنون دریافت می کنیم ببینیم. زمانی که اوایل کارم فیلمبرداری را شروع کردم، نوارهای ویدئویی که استفاده می‌کردیم فقط نمایش تصویر نهایی بود. اکنون تقریباً داریم می بینیم که تصویر نهایی چیست یا حداقل چقدر به آن نزدیک است.

بنابراین این تمایل وجود دارد که افراد سر صحنه فیلمبرداری بگویند: 'به اندازه کافی خوب است، برویم.' اما مدیر تصویربرداری باید فایروال باشد و بگوید: « نه، این به اندازه کافی خوب نیست. اینجا به من اعتماد کنید ما به کار درست نیاز داریم. ما باید به پست پروداکشن آنچه که نیاز دارند را بدهیم.»

ما باید تمام این الزامات مختلف را برآورده کنیم. شما می خواهید در کار خود صداقت داشته باشید و بدون توجه به سطح آن بگویید: 'این چیزی است که من به آن افتخار می کنم'. اگر این یک ویدیوی شرکتی است، مهم نیست که پس‌زمینه فوکوس نشده باشد و توصیف نشده باشد. اما اگر در حال ساخت یک فیلم کوتاه هستید که در آن مهم است که پس‌زمینه روحیه شخصیت شما را منعکس کند، مجموعه‌ای از محدودیت‌ها این وسط وجود دارد.

نمی‌توانید همان حساسیت‌هایی را که برای یک فیلم سینمایی لازم است به مجموعه یک ویدیوی شرکتی بیاورید، زیرا قرار است تمام روز طول خواهد کشید و آنها از شما متنفر خواهند شد. و شما نمی‌توانید حساسیت‌های ویدئویی شرکتی را به مجموعه فیلم‌های بلند بیاورید، زیرا کار ضعیفی تولید شده و سپس آنها از شما متنفر خواهند شد. بنابراین باید در سطح مناسب هر پروژه کار کنید.

قرار نیست همه چیزهایی که فیلمبرداری میکنید شگفت انگیز باشد. اما اگر موفق باشید، به خاطر فیلمبرداری درستی که داشته اید دوباره شما را استخدام می‌کنند. هدف نهایی ادامه کار است. و این بیشتر در مورد ارضای انتظارات مشتری است و نه انتظارات شما. اما شما همچنین باید صداقت داشته باشید که بگویید: «نه، من این را فیلمبرداری نمی‌کنم. بد به نظر می رسد.»

Sandi Sissel (Salaam Bombay!, Master and Commander: Far Side of the World, Wonder Years):

یک فیلمبردار که به آن مدیر تصویربرداری نیز می گویند، رئیس گروهی است که مسئولیت دوربین و خدمه نور را بر عهده دارد. فیلمبرداران استادان نور و تصویر هستند - هنر داستان سرایی بصری که در فیلم ها و نمایش های تلویزیونی استفاده می شود. هر زمان که جلوه های بصری داستان یک فیلم را بازگو می کند، فیلمبردار کار خود را به خوبی انجام داده است.

Adrian Peng Correia (GLOW, The Flight Attendant, Love Life):

مهم این است که فردی با ملاحظه باشید. فیلمبرداری چیزی است که توانایی بداهه پردازی و خلق لحظات الهام و بینش را در صحنه ارزش می دهد. اما همچنین نیاز به کسی است که نه تنها به عناصر هنری یک فیلمنامه، بلکه به مفاهیم عملی تولید نیز توجه نشان داده و با ملاحظه باشد. اینکه چگونه می توان چیزی را در محدوده بودجه و برنامه اجرایی پروژه تولید کرد.

شما باید بتوانید مسائل را از منظر پول و زمان، صادقانه و با احساس مسئولیت ارزیابی کنید. شما باید کسی باشید که تقریباً با همه همدل باشد. ممکن است صدابرداری وجود داشته باشد که تلاش می کند کار خود را انجام دهد و شما مجبور شوید برخی چیزها را فدا کنید تا او بتواند صدای مناسبی را تولید کند. یا بازیگری وجود دارد که به آزادی خاصی نیاز دارد و شما باید به نحوی مصالحه کنید تا به او اجازه دهید بهترین بازی خود را ارائه دهد.

این داستان پیچیده ای است - از برخی جهات فوق العاده ساده است، سپس به یکباره به یک کار فوق العاده پیچیده تبدیل میشود. این چیزی است که این شغل را برای من بسیار هیجان انگیز می کند.

• -          آیا فیلمبردار شدن سخت است؟

Anna Keizer (CareersInFilm):

فیلمبردار مسئولیت‌های قابل‌توجهی در طول دوره تولید دارد و اغلب از نظر اهمیت در صحنه فیلم‌برداری، درست پایین‌تر از کارگردان در نظر گرفته می‌شود. فردی که در این نقش قرار می گیرد باید از بسیاری از جنبه های فنی کار با دوربین ها، لنزها و نور و همچنین چگونگی برانگیختن لحن احساسی که ممکن است کارگردان برای هر صحنه از طریق کیفیت های بصری فیلم به دنبال آن باشد، آگاه باشد.

به این دلایل، تثبیت خود به عنوان یک فیلمبردار مورد تقاضا می تواند امری چالش برانگیز باشد. همانطور که گفته شد، هنگامی که یک فیلمبردار مورد اعتماد یک کارگردان قرار می گیرد، اغلب شخص مورد علاقه آن کارگردان برای هر فیلم بعدی خواهد بود. روابط حرفه ای طولانی مدت بین استیون اسپیلبرگ و یانوش کامینسکی یا برادران کوئن و راجر دیکینز را به عنوان نمونه ای از این موضوع در میتوان در نظر گرفت.

همانطور که گفته شد، برای اکثر سینماگران، این شغلی است که همواره نیاز به تلاش برای گرفتن کار بعدی و شبکه سازی مداوم با دیگر افراد در این صنعت برای پروژه های آینده در آن مشاهده میشود.

تجربه و مهارت‌ها

همانطور که گفته شد، فیلمبرداران هم تکنسین هستند و هم هنرمند.

آنها باید به انواع دوربین ها و تجهیزات نورپردازی تسلط داشته باشند. در عین حال، آن‌ها باید جنبه‌های انتزاعی‌تر و گاه زودگذر فیلم‌سازی را درک کنند، مثلاً چه احساساتی را می‌خواهند با یک پلان برانگیزند یا اینکه چگونه آن چیزی که در یک نما قاب می‌شود می‌تواند به اطلاع‌رسانی شخصیت، لحن، طرح داستان یا همه موارد بالا کمک کند.

این مهارت‌ها – یعنی مهارت‌های فنی – را می‌توان در دانشکده و/یا سر صحنه یاد گرفت. با این حال، از آنجایی که   فناوری همیشه در حال تغییر است، این جنبه از فیلمبردار بودن یک تجربه مادام العمر است. آنها باید پیوسته مطالب را مطالعه کنند و با جدیدترین پیشرفت‌های موجود در دوربین‌ها و تجهیزات روشنایی آشنا شوند.

این مهارت‌های کمتر مشخص شده باید تا حدودی در ذات یک فیلم‌بردار باشد، اما هنوز هم می‌توان با تماشای فیلم‌های دیگر و ارزیابی اینکه چگونه افراد قبلی، احساسات را برانگیختند یا تصاویری به یاد ماندنی با اثری ماندگار خلق کردند، موارد بسیاری را می‌توان آموخت.

این ترکیب منحصربه‌فرد از مهارت‌هایی است که سینماگران را برای یک مجموعه فیلم ارزشمند می‌کند. همچنین این چیزی است که کسب مقدار زیادی تجربه را برای توسعه این مهارت‌ها و تبدیل شدن به یک فیلمبردار که استودیوها، شرکت‌های تولید و کارگردانان می‌خواهند با او همکاری کنند، حیاتی می‌کند.

• -          برای یک فیلمبردار به چه مهارت هایی نیاز دارید؟

Sandi Sissel (Salaam Bombay!, Master and Commander: Far Side of the World, Wonder Years):

موشکاف بودن و ابداع سریع ذهنی.

درک کامل تکنیک های نورپردازی، رنگ روشن، سایه و دستکاری آنها.

دانش فنی قوی از دوربین ها و فرآیند تولید فیلم.

مهارت های قوی ارتباطی.

مهارت های قوی مدیریت تیم.

توانایی عالی در گوش دادن.

توانایی حفظ آرامش در موقعیت های استرس زا.

Adrian Peng Correia (GLOW, The Flight Attendant, Love Life):

شما باید ماهیت عکاسی را هم به عنوان یک فرآیند فتوشیمیایی و هم به عنوان فرآیندی دیجیتال درک کنید. همچنین، شما باید از لحاظ احساسی با داستان سرایی در ارتباط باشید. شما باید رشته های کاری مختلفی را درک کنید.

شما باید تصمیم بگیرید که چقدر به مخاطب اطلاعات بدهید. درست مانند یک شیر آب. این سوال وجود دارد که بر اساس لحظه و صحنه چقدر آن شیر را به روی مخاطب باز یا بسته می کنید. صحنه ای عالی در فیلم The Bad and the Beautiful وجود دارد که یکی از بهترین فیلم ها در مورد هالیوود است. این کارگردان توسط کرک داگلاس که نقش این تهیه کننده برجسته را بازی می کند مورد سرزنش قرار می گیرد. تهیه کننده شکایت می کند که کارگردان هر لحظه را با بیشترین شدت بازی نمی کند. به اصطلاح کارگردانی نمی کند.

به عنوان یک فیلمبردار شما باید این مهارت ها را داشته باشید. شما باید فروتنی داشته باشید و درک درستی از جزر و مد، بالا و پایین بودن صحنه ها و نحوه بازی با آنها داشته باشید. و این فقط جنبه هنری آن است.

سپس وارد عنصر میان فردی می شوید که معنای فیلمبردار بودن از نظر روابط با افراد دیگر چیست. همچنین مدیریت و برنامه ریزی برای نحوه اجرای مهره ها و پیچ های فیزیکی تولید نیز وجود دارد. این یک شغل جذاب است که به عنوان یک هنرمند و همچنین به عنوان یک فرد عمل گرا و کاربردی که مدیریت را درک می کند، حضور داشته باشید.

Nicholas Matthews (Ice Cube, Rise Against, Thrice):

همکاری به همراه حل مسئله و سازگاری با سایرین مهارتهایی حیاتی هستند، زیرا همه چیز دائما در حال تغییر است.

بهترین راه برای ایجاد یک حرفه سینمایی، یافتن افراد ماهر و همکاری با آنهاست. افرادی را بیابید که زیبایی شناسی مشابهی دارند و با هم پروژه می سازند.

Leland Krane (Chappelle's Show, Separation, Love Life):

باز هم میگویم، ارتباط اصل مهمی است. اما همچنین یک شکاف واقعی بین مغز راست و چپ وجود دارد. بخش خلاقانه ای وجود دارد که در آن چیزهایی را تصور می کنید که وجود ندارند. شما چیزهایی را از هیچ میسازید. فیلمنامه نویس چیزهایی را روی کاغذ دارد، کارگردان تیم بازیگری دارد.

سپس دور هم جمع می شوید و کارگردان ممکن است ایده هایی داشته یا نداشته باشد. ممکن است مجبور شوید آنچه را که در سرشان است به شکل خلاقانه ای گرفته و آن را به شکل یک فیلم درآورید.

سپس بخش فنی وجود دارد که طرف دیگر مغز است. تعداد زیادی کارگردان تصویربرداری وجود دارد که از نظر فنی چیز زیادی نمی دانند، اما آنها احساسی نسبت به آن دارند. کمبود خود در مهارت های فنی، را با درک خود از عکاسی جبران می کنند.

سپس کارگردانان تصویربرداری دیگری هستند که مهارت فنی بسیار بیشتری دارند. بسیاری از آنها ادعا خواهند کرد که این کار را نمی کنند. آنها تمایل دارند این را کم اهمیت جلوه دهند. اما داشتن دانش فنی و یا توانایی احاطه کردن خود با افرادی با دانش فنی مناسب، می تواند یک مزیت واقعی باشد.

تکنولوژی در سینما بسیار زیاد است. نه تنها با چراغ ها بلکه با دوربین ها و LED ها. تکنولوژی همیشه بخش بزرگی از فیلمسازی بوده است. ما همیشه از فناوری استفاده کرده‌ایم و از نظر عکاسی به همه چیز کمک کرده‌ایم.

شما باید این داستان را درک کنید. اما نه تک تک آن را، چون چیزهای زیادی برای دانستن وجود دارد، حداقل درک شهودی از آن داشته باشید. دوربین های مختلف چه چیزی به شما می دهند؟ جنبه های اصلی خلاقیت چیست؟ سپس باید جنبه های خلاقانه را با جنبه های فنی سنجید.

همه ما می خواهیم چیزی را داشته باشیم که به نظر می رسد در الکسا 65 بوده است – یکی از گران ترین سیستم های دوربین در جهان. و فوق العاده سنگین. شاید شما نخواهید این کار را برای فیلم کوتاه خود انجام دهید. حتی اگر بتوانید آن را بپردازید، ممکن است اشتباه باشد زیرا مکان شما کوچک است یا کارگردان می خواهد کار سریع پیش رود و بسیار سبک باشد.

شاید بخواهید آن را بیشتر شبیه فیلم Cassavetes در نظر بگیرید و از یک دوربین کوچک استفاده کنید. شاید بخواهید از دوربین DSLR استفاده کنید زیرا این دوربین مناسب این کار است.

بنابراین شما باید هر دو طرف آن را در مغز خود داشته باشید. شما واقعا نمی توانید فقط یکی داشته باشید. شما نمی توانید فکر کنید که فقط می خواهید در مجموعه راه رفته و تصاویر زیبایی بگیرید در حالی که هیچ یک از موارد فنی را نمی دانید.

آموزش

در هالیوود رایج است که برای حرفه ای شدن در هر یک از تخصص ها مانند بازیگری، کارگردانی یا فیلمنامه نویسی واقعاً نیازی به رفتن به دانشکده فیلم نیست.

این ممکن است درست باشد، اما به دلیل مهارت‌های فنی قابل‌توجهی که فیلمبرداران برای موفقیت در کار خود باید داشته باشند، متخصصان نوظهور باید نوعی آموزش رسمی را در نظر بگیرند تا حداقل در درک نحوه عملکرد بسیاری از عناصر دوربین و نور برای یک مکان خاص در آن نما، صحنه و یا فیلم مهارت داشته باشند. 

از آنجایی که سینماتوگرافی یک هنر درگیر است، بسیاری از آموزشگاه‌های فیلم برنامه‌ها و رشته‌هایی دارند که صرفاً به یادگیری آن اختصاص دارد. اگر یک کالج یا دانشگاه سنتی چهار ساله گزینه مناسبی نیست، سینماگران مشتاق می‌توانند از طریق برنامه‌های کوتاه‌شده مانند UCLA Extension یا به عنوان بخشی از کلاس‌های فیلم‌سازی عمومی‌تر مانند کلاس‌هایی که به‌صورت آنلاین از طریق MasterClass برگزار می‌شوند، آموزش ببینند.

یکی از مزایای کلیدی دریافت هر نوع آموزش رسمی در سینما، آشنایی با اصطلاحات ضروری مورد استفاده در کار است، مانند:

نسبت ابعاد(Aspect ratio)

پرش کن(Bounce it)

نورگیر(Catchlight)

کایمرا(Chimera)

عمق میدان(Depth of field)

دالی(Dolly)

F-stop

آخرین نگاه ها(Last looks)

شات مارتینی(Martini shot) 

فوکوس رک(Rack focus)

T-stop

دهکده ویدیویی(Video village)

برای شخصی که می خواهد فقط در حین کار یاد بگیرد این امکان وجود دارد، اما ممکن است (در برخی موارد) به اندازه کسب مدرک سنتی در سینماتوگرافی زمان ببرد. به عنوان یک حرفه ای مبتدی مانند یک دستیار تولید، به زمان و اعتماد نیاز دارد تا فردی مانند فیلمبردار یا  اپراتور دوربین به فرد در مورد اینکه چه کار می کنند و چرا آن را انجام می دهند توضیح دهد.

در حالی که رفتن به کالج یا برگزاری پروژه به‌عنوان کارآموز یا دستیار تولید قطعاً می‌تواند نقطه شروعی برای حرفه‌ای در سینما باشد، حرفه‌ای‌های مشتاق باید از وقت آزاد خود برای کاوش با دوربین‌ها، تنظیمات نور و پروژه‌های کوچک برای کسب تجربه بیشتر استفاده کنند.

زندگی یک سینماگر جایی است که یادگیری و رشد بخشی از روند داستان است، به همین دلیل کسانی که به دنبال ورود به این عرصه هستند باید از هر فرصت ممکن برای توسعه مهارت های خود استفاده کنند.

• -          برای یک فیلمبردار به چه مدارکی نیاز دارید؟

Sandi Sissel (Salaam Bombay!, Master and Commander: Far Side of the World, Wonder Years):

فرد باید دانش دوربین مورد استفاده را داشته باشد، خواه از فیلم استفاده کند یا دوربین دیجیتال. فیلمبردار باید نور و انواع ابزارهای نورپردازی مورد نیاز برای ثبت تصاویر را درک کند. مهمتر از همه، باید درک کرد که چگونه می توان یک داستان را به صورت بصری در کنار کارگردان تعریف کرد.

Adrian Peng Correia (GLOW, The Flight Attendant, Love Life):

فیلمبرداری شغلی نیست که فوراً به شما پاداش بدهد. اگر به معنای کارآموز بودن فکر می کنید، باید دانست که زمان زیادی را باید صرف درک معنای ساخت فیلم یا تلویزیون کرد.

من به عنوان دستیار تولید شروع به کار کردم. از نظر صلاحیت در ابتدا، واقعاً به چیزهای زیادی نیاز نداشتم. با ورود به عنوان دستیار تولید، یکی از کارهایی که باید انجام دهید این است که وقت شناس، مسئولیت پذیر و شنونده خوبی باشید. قادر به پیروی از دستورالعمل ها و توانایی تفویض مسئولیت و پذیرش آن باشید. سخت کوش باشید. این چیزها ساده است.

باید حواستان باشد. شما باید مراقب باشید و باید حضور داشته باشید، زیرا به عنوان یک دستیار تولید، دیگران از شما مهمتر هستند. بنابراین شما از خودگذشتگی خاصی دارید که از طریق همان اولین کار در شما ایجاد شده است. و این از خودگذشتگی، آن میل به بهتر کردن همه اطرافیان و پاسخگویی به نیازهای دیگران به عنوان دستیار تولید، چیزهایی هستند که پایه و اساس هر فرد درستکاری است که در صحنه فیلمبرداری کار می کند. اساساً اینگونه شروع می کنید.

سپس، هنگامی که شما یک فیلمبردار می شوید، آن شرایط به شما کمک می کند. بدیهی است که شما به دانشی در مورد عکاسی، نورپردازی و نحوه کار در محدوده برنامه و بودجه نیاز دارید. آن چیزها با تجربه می آیند. آنها چیزهایی نیستند که شما فوراً متوجهشان شوید. شما به زمان نیاز دارید تا بتوانید ارزش ذاتی تولید را در سیستم درک کنید.

تنها زمانی که واقعاً آن را درک خواهید کرد، زمانی است که شروع به انجام آن می‌کنید، چه زمانی که در صحنه فیلم باشد، چه کار بر روی تولیدات دانشجویی در دانشکده فیلم. این شاید بهترین مزیت حضور در دانشکده فیلمسازی باشد.

این به شما کمک می کند جهان را به شیوه ای بسیار خاص درک کنید، و سپس در پشت آن، همه این تئوری، رشد فکری، توسعه تفکر انتقادی، و راه دسترسی دراماتیک یا طنز به مطالب را خواهید داشت. این همه با دانشکده فیلم همراه است.

Leland Krane (Chappelle's Show, Separation, Love Life):

یک مکتب فکری این است که دانشکده فیلم به شما کمک می کند خلاقانه فکر کنید و ذهن شما را به روی ایده های جدید باز می کند. ممکن است شما یک عکاس خاص مانند انسل آدامز را دوست داشته باشید، اما وقتی به دانشکده فیلم می روید، آنها یک دسته کامل از عکاسان جدید را به شما نشان می دهند که می توانید از آنها نیز الهام بگیرید.

شما همچنین بسیاری از مسائل فنی را نیز یاد خواهید گرفت، اما می توانید موارد فنی را به تنهایی یاد بگیرید، و نیز موارد خلاقانه ای که ممکن است قبل از رفتن به دانشکده فیلم یاد داشته باشید. پس دلیل واقعی رفتن به دانشکده فیلم چیست؟ ارتباطات. افرادی که در نهایت با آنها کار می کنید اغلب افرادی هستند که با آنها به مدرسه فیلم رفتید.

بنابراین دانشکده فیلم می‌تواند برای شکل گیری این ارتباطات و تشکیل یک گروه اصلی از افرادی که می‌توانید با آنها پروژه هایی را تولید کنید، بسیار مهم باشد. چه پروژه هایی که پولی داشته باشند و چه پروژه های که فقط شور و هیجان دارند، در هر صورت شما در دانشکده فیلم با آن افراد ملاقات خواهید کرد.

اگر به ‌تازگی به‌عنوان دستیار تولید یا حتی به ‌عنوان یک کارآموز گریپ یا در بخش برق شروع به کار کرده اید، ممکن است نتوانید حلقه خوبی از افراد تشکیل دهید، زیرا قرار نیست با هر بخش ارتباط برقرار کنید. در دانشکده فیلم، شما کارگردانان، آهنگسازان، ویراستاران و تعداد زیادی از افراد را خواهید داشت.

صلاحیت دیگری که واقعاً مهم است توانایی برقراری ارتباط است. اگر شما فرد کم صحبتی هستید، این زمینه مناسب برای شما نیست. می توانید فیلمنامه نویسی انجام دهید. حتی می توانید کارگردانی کنید. من کارگردانانی را ملاقات کرده ام که به سختی با کسی به جز بازیگرانشان صحبت می کنند. اما مدیران تصویربرداری خوب می دانند چگونه ارتباط برقرار کنند.

دوستی که یک مدیر تصویربرداری در پروژه های تجاری است، گفت: 'تنها چیزی که واقعاً مهم است سلیقه خوب است.' شما باید از خود بپرسید: 'آیا من در انتخاب چیزهایی که مردم دوست دارند و به آنها پاسخ مثبت می دهند و نه فقط چیزهایی که من را خوشحال می کند، خوب هستم ؟'

وقتی صبح لباس می پوشید، اگر از آن دسته افرادی هستید که می توانید لباسی را که خود و نیز دیگران دوست دارید انتخاب کنید- این فقط یک استعاره است - نشانه خوبی است که کمی سلیقه دارید. شما باید هر لحظه به عنوان یک مدیر تصویربرداری تصمیمات سلیقه ای بگیرید. هر چیز دیگری را می توان آموخت.

شما نمی توانید از مسائل فنی هراسان شوید. شما نمی توانید فردی باشید که می گوید: «آه، کامپیوترها! من از آنها متنفرم.»

Nicholas Matthews (Ice Cube, Rise Against, Thrice):

تهیه‌کنندگان و کارگردانان فقط علاقه‌مند به دیدن آثار سینمایی هستند، بنابراین اگر کسی در موقعیت کاری دیگری گیر کرد، باید زمان و پول خود را برای ابداع مجدد خود سرمایه‌گذاری کند.

یک فیلمبردار باید حلقه کارهایش در یک وب سایت به روز داشته باشد. اینگونه مردم بتوانند او را به عنوان فیلمبردار بشناسند تا او را استخدام کنند.

سوالات پر تکرار(FAQ)

1- دوست دارید سینماگران مشتاق چه چیزی را بدانند؟

Leland Krane (Chappelle's Show, Separation, Love Life)

هرگز از این واقعیت غافل نشوید که حتی اگر روی چیزی کار می کنید که از آن متنفر هستید، باز هم همان هنرمندی هستید که در اوایل شروع کارتان فکر می کردید. این بخشی از فرآیند است. ناامید نشو شما هنوز همان هنرمندی هستید که هنگام شروع به کارتان بودید. 

2- بزرگترین پیشنهادی که به کسی که می خواهد وارد این حرفه شود چیست؟

Nicholas Matthews (Ice Cube, Rise Against, Thrice):

بهترین توصیه برای یک فیلمبردار این است که مطمئن شود می توان کارهایی را دریافت کند. این شامل شبکه سازی، به روز رسانی مداوم وب سایت، افزودن به رسانه های اجتماعی و ایجاد روابط با افراد با استعداد است.

اغلب تهیه کنندگان و کارگردانان به دوستان خود توصیه هایی می کنند. حتی ارسال ایمیل هایی به افراد و گفتن اینکه از کار آنها قدردانی می کنید می تواند به مانند یک جلسه کاری موثر باشد. این یک بازی روابط است، بنابراین هر چه کسی در شبکه سازی بهتر باشد، احتمال استخدام آنها بیشتر می شود. 

3- اشتباه شماره 1 افراد هنگام تلاش برای ورود به این حرفه چیست؟ 

Nicholas Matthews (Ice Cube, Rise Against, Thrice):

' یکی از بزرگترین اشتباهات سینماگران جدید، تاکید بر لوازم و وسایل در برابر آن تصویر واقعی است که ایجاد می شود. مخاطب هرگز نمی داند یا اهمیت نمی دهد که یک پروژه چگونه ساخته شده است. آنها فقط به آنچه می بینند اهمیت می دهند.

تاکید بیش از حد بر فناوری توسط برخی از تولید کنندگان تجهیزات ممکن است به دلیل عدم فهم و درک آنچه که یک تصویر زیبا را ایجاد می کند، باشد. دوربین فقط می تواند چیزی را که در جلوی آن است ثبت کند. اگر بازی، لوکیشن و کادربندی بد باشد، حتی گران ترین دوربین هم ارزان خواهد بود. نیازی نیست که تصویر 'زیبا' باشد، فقط باید معنایی برای داستان داشته باشد.

4- سوالی که مردم باید در مورد این حرفه بپرسند اما به ندرت انجام می دهند چیست؟ 

Nicholas Matthews (Ice Cube, Rise Against, Thrice):

هدف پشت یک تصویر چیست؟

مردم هرگز نمی پرسند که کابرد یک تصویر در زیبایی شناسی چیست. این چیزی نیست که فقط کارگردان به آن فکر کند. فیلمبردار نیز باید معنی آن را بداند. آنها باید نیت هنری خود را به اثر اضافه کنند وگرنه آنها فقط به عنوان یک ابزار برای نیازهای دیگران عمل می کنند.

وظیفه آنها خدمت به دیدگاه کارگردان است، اما دانستن اینکه چرا کاری انجام می شود، همکاری را آسان تر می کند. فیلمبردار باید یک شرکت کننده فعال باشد و برای موفقیت به داستان عمق دهد.

 5- یک چیزی که باید می پرسیدم و نپرسیدم چیست؟ 

Nicholas Matthews (Ice Cube, Rise Against, Thrice):

زندگی عادی و سبک زندگی یک سینماگر چیست؟

برای مردم مهم است که بدانند صنعت فیلم چقدر رقابتی است و چقدر برای موفقیت نیاز به از خود گذشتگی است. کار تبدیل به زندگی فیلمبردار می شود. آنها در نهایت همیشه به فیلم فکر می کنند. این حقیقت همچنین فشاری بر دوستان و روابط عاشقانه وارد می‌کند، زیرا مدیران تصویربرداری باید ماه‌ها در زمانی که روی فیلم‌های بلند کار می‌کنند، زندگی عادی خود را ترک کنند.

یافتن تعادل در زندگی سینماگر دشوار است، به خصوص که هنگام کار نکردن، رنج روحی زیادی وجود خواهد داشت. حفظ یک زندگی شخصی و نیز زندگی حرفه ای در حین کار به عنوان فیلمبردار، به شجاعت و خودباوری زیادی نیاز دارد.