در این جلسات تلاش میکنیم با بررسی فضاهایی که انسان‌ها با حضور در آن احساس زنده بودن و تازگی می‌کنند، به الگویی مشترک در آن فضاها دست پیدا کنیم. بناهای زنده در تاریخ معماری و شهر، از کیفیتی برخوردار هستند که معمولا نمی‌توان بر آن نامی گذاشت. با این حال این کیفیت بی‌نام در بناها توسط کسانی ایجای آفرینش نظمی تصنعی نبوده، اصول و روش‌های تعریف شده در دانشگاه را نادیده گرفته و تنها  به نظم پنهان در طبیعت توجه کرده‌اند.