پویانمایی و انیمیشن ( Animation )

پویانمایی یا همان انیمیشن ( Animation )، فرایند ایجاد توهم حرکت و تغییر بوسیله نمایش سریع یک سلسله از تصاویر ثابت است که تفاوت جزئی با هم دارند. تصور می شود که این توهم – بطور کلی تصاویر متحرک – به خاطر پدیده Phi باشد. انیماتورها، هنرمندانی هستند که در ساخت انیمیشن تخصص دارند.

Animation را می توان بوسیله یک رسانه آنالوگ، ورق های پویانما، فیلم تصاویر متحرک، نوار ویدئو و رسانه های دیجیتال مانند فرمت های GIF، Flash و ویدئوی دیجیتالی، ضبط کرد. برای نشان دادن انیمیشن، از یک دوربین دیجیتالی، کامپیوتر یا پروژکتور و تکنولوژی های جدیدی که تولید شده اند، استفاده می شود.

روش های پویانمایی شامل متد ساخت انیمیشن سنتی و متدهای انیمیشن سازی استاپ موشن از اشیای دو بعدی یا سه بعدی، برش های کاغذی، عروسک و پیکرهای سفالی است. تصاویر بطور سریع و پشت سر هم، معمولا با 24، 25، 30 یا 60 فریم در ثانیه، نشان داده می شوند.

تاریخچه پویانمایی و انیمیشن

نمونه های اولیه از تلاش برای ثبت پدیده حرکت در تصاویر ثابت را می توان در نقاشی های غارهای دوران پارینه سنگی یافت که حیوانات اغلب دارای چندین دست و پا هستند و در حالت های مختلف نشان داده شده اند که مقصود از آنها بوضوح، رساندن حس حرکت است.

یک جام سفالی که در شهر سوخته 5200 ساله در جنوب شرقی ایران کشف شد، احتمالا قدیمی ترین نمونه از انیمیشن را نشان می دهد. این جام دارای 5 تصویر متوالی است که یک بز کوهی ایرانی را نشان می دهد که در حال پرش برای خوردن برگ های یک درخت است.

در اسناد باستانی چینی، به دستگاه هایی اشاره شده است که گفته می شود به پیکرهای انسان یا حیوان “حس حرکت کردن می دهند”. این گزارش ها مبهم هستند و ممکن است تنها به حرکت پیکرها در فضا اشاره داشته باشند.
در قرن نوزدهم، ابزارهای Phenakistoscope، Zoetrope و praxinoscope اختراع شدند. کتاب پویانمایی عادی جزو دستگاه های انیمیشن اولیه بود که تصور حرکت را از طریق یک سری تصاویر متوالی ایجاد می کرد و تا زمان ظهور فیلم های متحرک و سینماتوگرافی در دهه 1890، پیشرفت دیگری در انیمیشن حاصل نشد.

سینماتوگراف، یک دستگاه بود که از یک پروژکتور، پرینتر و دوربین تشکیل شده بود و تصاویر متحرک را روی یک صفحه نشان میداد که توسط اولین فیلم سازان تاریخ یعنی آگوست و لوئیس لومیر در سال 1894 اختراع شد. اولین تصویر متحرک (روی پرده) در فرانسه توسط چارلز امیلی ریناد ساخته شد که یک معلم علوم فرانسوی بود. ریناد دستگاه Praxinoscope  را در سال 1877 و Théâtre Optique را در دسامبر 1888 ساخت. در 28 اکتبر 1892، وی اولین انیمیشن به نام Pauvre Pierrot را در موزه Grévin پاریس در معرض نمایش عموم قرار داد. این فیلم همچنین اولین نمونه استفاده از سوراخ های فیلم بود. فیلم های او عکاسی نشده بودند، بلکه مستقیما روی نوار شفاف کشیده شده بودند. در سال 1900، بیش از 500.000 نفر از این نمایش ها دیدن کردند.